آقای فلسفی می گوید آمدند دنبالم که آیت الله بروجردی افسرده شده اند، بیا مقداری صحبت کن حال مزاجی ایشان عوض شود، منبر را تعطیل کرده و خدمت آقا رفتم در منطقه دماوند، دیدم با لباس زیر نشسته کنار نهر آب و هی می زند به پیشانی و...
نشستم گفتم شما نایب امام زمان(عج) هستید، امید مردم هم به شماست، چرا خودتان را اذیت می کنید؟
سرشان را بالا آوردند و گفتند که دو ساعت است اینجا فکر می کنم مرگ من که برسد خدا بپرسد کدام کار را خالصاً لله انجام داده ای هیچ کاری به نظرم نمی رسد. شروع کردم دلداری دادن به ایشان که حوزه علمیه ساخته اید، بیمارستان تدارک دیده اید، کتاب نوشته اید، شاگرد تربیت کرده اید و...
آقا فرمودند: خَلِّصِ الْعَمَلَ فَانَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ
آیت‌الله سید مصطفی خوانساری نقل می کنند: روزی در خدمت آیت‌الله بروجردی نشسته بودم، عده‌ای از خدمات و کارهای آن بزرگوار تمجید می‌کردند و من ساکت بودم و چیزی اظهار نمی‌کردم، رو به من کردند و فرمودند: شما چرا ساکت هستید؟ یک مطلبی بگویید.
عرض کردم: در روایت دارد: خلص العمل فان الناقد بصیر بصیر (عمل را خالص کن، آن که عمل را محک می‌زند، خیلی آگاه و بیناست) تا این عبارت را خواندم، اشک از دیدگانشان جاری شد، حالشان دگرگون گردید و به آقایان فرمودند: بله اگر در قیامت شما باشید و من، مسئله حل است، ولی این‌گونه نیست، « خَلِّصِ الْعَمَلَ فَانَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ » پس از آن هرگاه من می دیدند می‌فرمودند: خَلِّصِ الْعَمَلَ فَانَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ و حالشان دگرگون می‌شد.
- ۹۷/۰۶/۲۲